Kind in Surabaja

Op ontroerende wijze leest Wieteke van Dort een selectie voor uit haar onvolprezen verhalen over het naoorlogse jonge Indonesië. Authentieke achtergrondgeluiden wekken haar wonderlijke verleden tot leven.

Toen ik nog klein was, woonde ik in een warm land, Indonesië, in de stad Surabaja. Er was een grote voortuin met een reusachtig grote boom, een waringin. 'Die waringin bewaakt het huis,' vertelde mijn moeder.'Zie je wel hoe hoog hij is? Veel hoger dan het huis.Als je heel stil zit op de voorgalerij kun je iets horen. Dan vertelt hij verhalen.'

Kind in Surabaja speelt zich af in 1948, in het verwarde naoorlogse Nederlands-Indië. Maar ook in het Nederlands-Indië van vroeger,waar velen zo'n heimwee naar hebben. Wieteke van Dort verplaatst zich in haar eigen kleutertijd en verwondert zich over de warmte, de schoonheid en de zuiverheid van haar geboorteland.

Wieteke van Dort weet als geen ander te ontroeren; generaties kinderen en hun ouders raakten onder de indruk van haar warme persoonlijkheid. Naast haar televisiewerk is zij als Tante Lien een veelgevraagde gast in theaters en op Indische feesten.