Aan de wieg van het nieuwe Nederland

In de jaren vijftig werd de moderne Nederlandse samenleving geboren. Ruim tien jaar voordat in mei 1968 in Parijs de maatschappelijke orde hardhandig werd opgeschud, was in Nederland de vernieuwing al in volle gang. Een tot nu toe onderbelichte oorzaak daarvan was de felle verontwaardiging over de bloedige oorlog die Frankrijk tussen 1954 en 1962 in zijn kroonkolonie Algerije uitvocht. Terwijl de Nederlandse regering Frankrijk steunde, keerden pers en publieke opinie zich tegen de oorlog. Er werden solidariteitsacties georganiseerd, de journalistiek trok haar eigen plan, en voor het eerst was het leed ook in de huiskamers te zien: op de televisie.

Aan de wieg van het nieuwe Nederland maakt op gedurfde en meeslepende manier duidelijk dat wat in de jaren zestig tot wasdom kwam en daarna nog volop emancipeerde, is begonnen met de vernieuwingsdrang van de jaren vijftig: Een zelfbewuste publieke opinie, zelfontplooiing, solidariteit met de verdrukten, onafhankelijke media, de doorbraak van de televisie, en de Tweede Wereldoorlog als allesoverheersend moreel referentiekader.