Algerije

Toen Algerije in 1962 onafhankelijk werd, leek de jonge
natie er – ondanks de vele doden en de enorme schade
van de vrijheidsstrijd – een mooie toekomst tegemoet te
gaan. Niet alleen was er een sterk besef van nationale
identiteit, de strategische mediterrane ligging, het olieen
gasrijke achterland van de Sahara en de intrigerende
mengelmoes van Arabische, Berberse, Europese en Afrikaanse
culturele elementen maakten Algerije tot een
potentiële regionale grootmacht.

Die belofte – van Algerije aan de wereld, maar vooral van
de machthebbers aan de eigen bevolking – werd niet vervuld.
In plaats van uit te groeien tot een China of Brazilië
aan de Middellandse Zee veranderde het land in de jaren
negentig opnieuw in een strijdtoneel, ditmaal van Algerijnen
onderling. Slechts langzaam herstelt het van die
bloedige periode. Maar als Algerije echt z’n potentie wil
vervullen, zijn politieke en economische veranderingen
nodig. Te beginnen met herstel van het geschonden vertrouwen
tussen burgers en staatsleiders en de opbouw van
een meer productieve en minder eenzijdige economie.

De Landenreeks is de betrouwbare bron van informatie
over meer dan zestig landen in de wereld. De Landenreeks
geeft een toegankelijk beeld van waar het in een land nu
werkelijk om draait. Zonder in clichés te vervallen, schetst
de reeks het gewone en het bijzondere van een land, en
legt ook het karakteristieke van zijn bevolking bloot.
Grensverleggend en onmisbaar