Anthony de Mello

Anthony de Mello (1931-1987) combineerde de wijsheid van het Oosten met die van het Westen en gebruikte veel verhalen en parabels uit beide tradities om zijn toehoorders en lezers op de aanwezigheid van God, of bewustzijn, te wijzen. Maar hij kreeg ook, als jezuïet, kritiek van het Vaticaan omdat hij van mening was dat veel religies door hun regels en overtuigingen een écht contact tussen de mens en het goddelijke juist belemmeren. Dit boek, met een voorwoord van William Dych S.J. over het leven van Anthony de Mello, is een bloemlezing uit zijn boeken en bevat, naast serieuze beschouwingen over religie, veel verhalen, parabels en eenvoudige oefeningen om ons dichter bij het goddelijke, bewustzijn, ofwel onszelf, te brengen. En dat was precies waar het voor de Mello om ging: mensen het goddelijke laten herkennen in het alledaagse. Spoedig na de dood van Rabbijn Mokshe vroeg Rabbijn Mendel van Koty aan een van zijn leerlingen: ‘Waar hechtte je leraar het meeste belang aan?' De leerling dacht even na en zei toen: 'Aan wat hij op dat moment toevallig deed.' Nasroeddin werd gearresteerd en voor het gerecht gesleept op de aanklacht dat hij paardenvlees had gestopt in de kipburgers die hij in zijn restaurant serveerde. Voordat hij zijn vonnis uitsprak, wilde de rechter weten in welke verhouding hij paardenvlees met kippenvlees had gemengd. Nasroeddin verklaarde onder ede: 'Het was half-om-half Edelachtbare.' Na de rechtszaak vroeg een vriend hem wat half-om-half precies betekende. Zei Nasroeddin: ‘Eén paard op één kip.'