Bij Starbucks heet ik Amy

`Bij Starbucks heet ik Amy. Tenminste, in de ochtendspits, als het zo druk is dat je je naam moet opgeven om te voorkomen dat de personeelsleden in de war raken bij het maken van duizend half-caf soy lattes extra hot. Omdat ze Els te moeilijk vinden, noem ik mezelf Amy. Ik ken een Amy. Ze is een zwerfster die in Battery Park woont. Ik zie haar als ik daar ga hardlopen. We maken soms een praatje tijdens mijn uitsloverige rek- en strekoefeningen. Ze is er altijd, op hetzelfde bankje aan de Hudson. Vlakbij de pont naar het Vrijheidsbeeld. We zijn ongeveer even oud. Amy is een van de New Yorkers die Els Quaegebeur ontmoet in de jaren dat ze op Manhattan woont. Ook ontmoet ze de neurotische scenarioschrijver Jeff, de Kroatische huishoudster Nikoletta, die haar eerste zelfverdiende dollars uitgeeft aan nieuwe borsten, buurtknuffelbeest George met de jurk, Stacy de koningin van Tribeca , goudhandelaar Cindy en de bejaarde Chinese dokter boven de kickboksschool. En dan is er nog haar Amerikaanse broertje Ty. Zij en vele anderen laten Els de ziel van de stad zien. Intussen probeert ze er, met haar nieuwe liefde Len, achter te komen wat haar eigen plek is op die postzegel met meer dan acht miljoen mensen. `In het paradijs voor verhalenvertellers schrijft Els Quaegebeur liefdevol over New York. Een beter chroniqueur kan de stad zich niet wensen. Twan Huys