Dank je wel, Claire

"Ik was negentien toen ik Leroy voor het eerst zag. Negentien is een ellendige leeftijd. Je cortex is dan namelijk nog niet volgroeid en daarom kun je de gevolgen van je beslissingen niet overzien. De cortex is een deel van je hersens dat voorin je hersens zit, ongeveer achter je ogen. Het is pas volgroeid als je volwassen bent. Maar als je negentien bent, denk je dat je onoverwinnelijk bent. En je denkt ook dat het zo'n vaart niet zal lopen als het al eens mis gaat. En ik dacht, toen ik Leroy zag: wat een lekkere vent is dat!"Leroy zit in de gevangenis en vraagt Lissy hem te helpen ontsnappen. Lissy stemt toe, maar de ontsnapping loopt gruwelijk uit de hand. Lissy belandt zelf in de gevangenis en beseft dat haar leven voorbij is. En dan krijgt ze een nieuwe celgenote die haar een tweede kans biedt. Een kans om haar leven over te doen. Om beslissingen ongedaan te maken. Maar voor ze haar tweede kans krijgt, moet ze eerst een opdracht uitvoeren. Een opdracht die haar terugvoert naar haar verleden. Letterlijk.