De Hoge Raad en de Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog boog de Hoge Raad volgens velen diep voor de Duitsers; aldus verloren de raadsheren het aureool van hoogste handhavers van het recht in Nederland. Dit boek laat zien hoe het zover heeft kunnen komen.Wie had gehoopt dat het hoogste Nederlandse rechtscollege tijdens de oorlog voorop zou lopen in de strijd tegen het onrecht, kwam bedrogen uit. Na het ontslag van L.E. Visser, de Joodse president van de Hoge Raad, bleven de overige leden gewoon zitten. Vanaf dat moment liepen de raadsheren achter de feiten aan. Al tijdens de oorlog wezen critici erop dat de meegaandheid van de Hoge Raad het principiële verzet van advocaten en andere juristen fnuikte. Waarom hebben de raadsleden zich niet krachtiger teweer gesteld? En hoe terecht was eigenlijk de kritiek op hun handelwijze? De Hoge Raad en de Tweede Wereldoorlog beschrijft de gecompliceerde verhouding tussen recht en rechtsbeoefening in oorlogstijd.Over de auteursCorjo Jansen (1961) studeerde rechten aan de Universiteit Utrecht. Hij werkt als hoogleraar Rechtsgeschiedenis en Burgerlijk recht aan de Radboud Universiteit Nijmegen en is daar voorzitter van het Onderzoekcentrum Onderneming & Recht. Hij is tevens bijzonder hoogleraar Romeins recht aan de Universiteit van Amsterdam.Derk Venema (1976) studeerde rechten en filosofie aan de Universiteit Leiden. Sinds 2001 is hij werkzaam aan de Radboud Universiteit Nijmegen. In 2007 promoveerde hij op een proefschrift, getiteld Rechters in oorlogstijd. Hij is thans universitair docent Rechtsfilosofie in Nijmegen.