De Katten van Cahors

Deze korte verhalen spelen zich af in zeer verschillende delen van de globe: Nederland, Engeland, Schotland, Frankrijk, Zwitserland, Italië, Japan, het voormalige Joegoslavië en Griekenland, Algerije, Zuid-Afrika, Egypte, Turkije, Iran, Indonesië, Australië, Tahiti, Californië, en de Bermuda's. Realiteit en fictie zijn door elkaar gevlochten, maar leiden altijd tot een pittige pointe. Alle zijn verhalen, waarin een subtiele menselijke fout, een ogenschijnlijk klein toeval, de onverwachte ontmoeting tussen vreemden, tot grote, soms fatale consequenties aanleiding vormen. Het grillige lot voert de boventoon. De auto is prominent aanwezig in hoofd- of bijrol. Het immer sluimerende misdaadelement is nimmer ver weg. De "couleur locale" zorgt voor een gedegen onderlaag. Veelal plezant voor reislustigen. Geboren Rotterdammer Wim van Geff en bezocht de Academie van Beeldende Kunsten in de Maasstad. Hij vervaardigde een reeks boekomslagen. Maar na WO II stortte hij zich in de journalistiek met het satirische tijdschrift "Criterium". Dit blad - appellerende aan de onvrede van zijn tijdgenoten - werd bepaaldelijk niet bemind door het door hem gehekelde Militair Gezag en de Politieke Opsporingsdienst (POD), waarvan hij de willekeur en incompetentie aan de kaak stelde. Landelijk verspreid, bereikte "Criterium" de voor die periode opmerkelijke oplaag van 25.000 exemplaren. Daarna ontpopte hij zich tot misdaadverslaggever en kunstrecensent bij het A.D., om over te stappen naar "De Telegraaf ", waar hij o.a. de geruchtmakende dubbele moord van Dr. O., de Japanse koff ermoord en de bizarre Baarnse moord behandelde. De Primeur was voor hem een heilige zaak. Daarnaast was hij wederom kunstrecensent.Eenmaal gepensioneerd, verontrust hij de samenleving met politieke prenten, karikaturen en vlijmscherpe aforismen. Hij bezondigt zich tevens aan de dichtkunst. In zijn in het Nederlands en Engels geschreven poëzie is de kritiekop oorlogswaanzin, politiek en menselijk falen het voornaamste ingrediënt. De auteur en zijn echtgenote woonden 28 jaar in Engeland, maar wonen thans permanent in de groene Baarnse dreven.