De rode schoentjes

Karen is een arm meisje. Ze heeft geen vader en geen moeder, ze heeft niet eens een bedje om in te slapen. Een deftige, oude dame ziet Karen, die op straat ligt te slapen, en neemt haar mee naar huis. Tante, want zo noemt Karen de dame, zorgt goed voor haar en is erg lief. Tante voedt haar op tot een keurige jongedame die het aan niets ontbreekt: een warm huis, lekker eten en de mooiste kleren. Maar Karen is niet zo’n aardig meisje geworden, ze vindt zichzelf heel mooi en erg belangrijk en loopt altijd met haar neus in de lucht. De mensen vinden haar een ijdeltuit.
Voor haar eerste communie mag Karen nieuwe schoenen kopen van Tante. Ze mag ze zelf uitkiezen maar het moeten wel zwarte schoentjes zijn, want zo hoort dat in de kerk. In de winkel kiest Karen, tegen de wil van Tante in, glanzende rode schoentjes en die trekt ze ook aan op haar communie. Tante is erg boos en teleurgesteld en Karen mag voor straf niet naar het jaarlijkse feest van de barones. Als ze dat stiekem toch doet, komt ze een schoenpoetser tegen. Die schoenpoetser is in werkelijkheid een tovenaar en met een spreuk laat hij de schoentjes voor altijd dansen. Eerst vindt Karen het heerlijk, al dat dansen, maar dan wordt ze moe. Ze wil zo graag uitrusten, maar de schoentjes dansen maar door. Pas als Karen zich realiseert dat ze voor haar zieke tante moet zorgen, ontmoet ze de schoenpoetser opnieuw. Zal hij de betovering verbreken?

Dit moderne sprookje gaat over belangrijke thema’s als ijdelheid, egoïsme, respect enbeleefdheid in de sociale omgang.