De sprong van Münchhausen

Rodenko’s essaybundel laat goed zien hoe virtuoos en consequent hij bij de meest uiteenlopende schrijvers datgene weet te vinden dat voor hem de essentie van literatuur uitmaakte.Niet alleen als bloemlezer (Nieuwe griffels, schone leien) was Paul Rodenko voor een hele generatie naoorlogse lezers een belangrijke gids in de hedendaagse poëzie, ook als literair criticus en tijdschriftredacteur was hij invloedrijk en productief. Geen andere Nederlandse essayist heeft zoveel betekend voor de doorbraak van de Vijftigers in de Nederlandstalige dichtkunst. Rodenko’s essaybundel De sprong van Münchhausen laat goed zien hoe virtuoos en consequent hij bij de meest uiteenlopende schrijvers (van Paul van Ostaijen tot Vladimir Nabokov en van T.S. Eliot tot Gerrit Achterberg) datgene weet te vinden dat voor hem de essentie van literatuur uitmaakte. De bundel vormt daarmee bij uitstek een bron voor Rodenko’s gedreven en aanstekelijke literaire filosofie.Paul Rodenko geldt als de belangrijkste pleitbezorger van de avant-garde in de Nederlandse literatuur van de jaren ’50, die met zijn pleidooien ook een groot lezerspubliek wist te overtuigen. Zijn eigen gedichten verzamelde hij in de bundel Orensnijder, tulpensnijder (1975).