Duizend dagen extreem leven

Dagboek van een oorlogsjournalist in Afghanistan Met foto's van Ton Koene Hoe is het toch om als vrouwelijke journalist te wonen en werken in Afghanistan? Dat is de vraag die de afgelopen drie jaar het meest werd gesteld aan Volkskrant-correspondent Natalie Righton. Dit boek is een verslag van het extreme leven dat zij drie jaar lang leidde in de regio die bekendstaat als Jihadistan. Zonder bescherming van het leger reist Natalie Righton door het hele land en spreekt er met verpleegsters en krijgsheren, met Talibanstrijders en Nederlandse soldaten. Haar conclusie is overduidelijk: de situatie radicaliseert. Ze krijgt van iedereen te horen dat de oorlog tegen de Taliban niet te winnen valt. Wat zij ziet en meemaakt confronteert haar met haar eigen ideeën over goed en fout. Wat is terrorisme, wat is opstand? Wat is waarheid en wat propaganda? Ondanks alle goede bedoelingen van Nederlandse militairen groeit de haat tegen het Westen en worden nieuwe terroristen gekweekt. Het leven van Righton is niet alleen extreem vanwege de oorlog die ze met eigen ogen ziet, maar ook vanwege de uitersten die ze meemaakt. De ene dag staat ze tussen de resten van een bomaanslag en dreigt het gevaar van een tweede bom, de andere dag is ze in Kabul op een feest tussen journalisten, beveiligers en spionnen die een extreem uitgaansleven hebben ontwikkeld om zich te ontspannen. Natalie Righton (1976) is winnares van De Tegel voor onderzoeksjournalistiek 2011, de hoogste prijs voor Nederlandse journalisten. Zij werkt sinds 2007 voor de Volkskrant en is vanaf januari 2010 oorlogscorrespondent in Afghanistan en Pakistan. Standplaats: Kabul. Ton Koene (1963) werd met zijn fotoboek Afghanistan ongecensureerd genomineerd voor M.J. Brusseprijs en kreeg de tweede prijs in de categorie portretten van de World Press Photo 2012.