Franciscus van Assisi

Neem het evangelie tot richtsnoer voor je leven' was Gods opdracht, zo getuigt Franciscus van Assisi in zijn Testament. Een nieuwe, oorspronkelijke lezing van dit geschrift toont dat hij zowel mysticus was als mystagoog: iemand die leeft vanuit een persoonlijke godservaring en die de mogelijkheid van zo'n ervaring ook voor anderen wil ontsluiten. De studie bestaat uit drie delen. In het eerste deel wordt ingegaan op de tekst en de methode, in het tweede deel op Jezus' woorden als kern van het leven van Franciscus en zijn broeders. Het derde deel heeft betrekking op God, de bron en het doel van dit leven. Franciscus' Testament vormt het begin- (hoofdstuk een) en het eindpunt (hoofdstuk zeven), respectievelijk als materieel object van onderzoek en als afsluitende lezing vanuit mystiek en mystagogisch perspectief. Op het Testament als onderdeel van Franciscus' geschriften wordt ingegaan in het derde en vijfde hoofdstuk, namelijk als aanvulling op het materieel object en als poging tot synthese vanuit het formeel object, dat in hoofdstuk twee werd uitgewerkt en toegepast in hoofdstuk zes. Het 'leven van het evangelie' (hoofdstuk vier) vormt het hartstuk van het onderzoek alsook van alle leefregels van franciscaanse groeperingen sinds 1208, van welke denominatie ook. In een maatschappij waarin zorginstellingen bezuinigen op geestelijke verzorging en in een kerk met afnemende pastorale zorg is Franciscus' boodschap hoogst actueel. Hij biedt - het zijn woorden uit een van zijn brieven - op zowel oecumenisch ('aan alle christenen') als universeel niveau ('aan alle aardbewoners') een levensmodel voor wie zoekt naar een spirituele weg in navolging van Christus.