Lof der zotheid

Over het boek: Toen Erasmus in 1509 op reis was van Italië naar Engeland, beperkte zijn levendige geest zich niet tot wat er op de weg te beleven viel: in rusteloze activiteit werkte hij voort. De gedachte aan zijn vriend Thomas Morus, die hij hoopte binnenkort weer te ontmoeten, legde een merkwaardig verband met de Moria, de Zotheid wier lof hij nu ging verkondigen. Een speelse inval! maar een die het geschrift zou voortbrengen waardoor de grote humanist, meer dan door al zijn andere, vermaard is gebleven: het boekje met de onverwelkelijke jeugd. Het zegt toch iets dat in een populaire reeks De lof der Zotheid in een heruitgave kan verschijnen waarvoor e vertaling is vervaardigd, de hoeveelste al? De Nederlandse weergave van dr. j. B. Kan die na diverse herdrukken ook in de Prismareeks verscheen (nr. 547), had grote verdiensten, maar ze droeg het stempel van de 19e eeuw. In deze nieuwe vertaling is de toehoorders van getracht de Zotheid te laten spreken voor de toehoorders van onze tijd. Dat men nog steeds naar haar mogen luisteren. Want zoals de uitnemende Erasmuskenner prof. Lindeboom eens schreef: 'Het is een luchtig voorgedragen maar diepzinnig pleidooi, een lofrede op al die eigenschappen en gesteldheden van mens en maatschappij, die weliswaar dwaasheden blijven voor het logisch redenerend verstand, maar die drijfveren vormen van gemoed, bezieling, geloof; wat de wereld dwaasheid noemt, is vaak wijsheid bij God." Over de auteur: Desiderius Erasmus (Rotterdam 1469 Bazel 1536), Nederlands beroemde humanist, was de grootste geleerde van zijn tijd, verzorger van klassieke uitgaven, waaronder die van het Griekse N.T., schrijver van de Adagia, schrijver van een voortreffelijk Latijn en van vele andere werken, onder welke de Colloquia (Samenspraken) naast de Laus Stultitiae de meeste bekendheid hebben behouden.