Mijn weg tot de historie

Johan Huizinga begon op zijn eenenzeventigste aan zijn herinneringen over zijn ontwikkeling als historicus. Het bescheiden, lucide boekje, vol bijzondere details en rake observaties verscheen postuum in 1947. Voor iemand met een gereserveerde persoonlijkheid toonde Huizinga zich openhartig over zijn melancholische stemmingen, zijn vatbaarheid voor alles wat historisch was en over zijn moeizame zoektocht naar een wetenschappelijke functie die hem bevredigde. Hij besloot met de wordingsgeschiedenis van twee van zijn belangrijkste historische werken: Herfsttij der Middeleeuwen en Erasmus.Voor het eerst in bijna 70 jaar verschijnen deze herinneringen weer als zelfstandige uitgave. Nu met tal van originele, verrassende afbeeldingen en helder toegelicht. Aan Huizinga's herinneringen ging in 1936 een voordracht vooraf: 'Over historische belangstelling'. Deze hem zo kenmerkende tekst verschijnt hier voor het eerst in druk. Als absolute primeur biedt deze uitgave bovendien de dertien gebeden die Huizinga schreef in oktober en november 1944. Komend uit een doopsgezinde familie en in zijn tweede huwelijk getrouwd met een veel jongere, katholieke echtgenote, getuigt Huizinga van hun beider vaste Godsvertrouwen. Samen met hun dochtertje bidden zij om moed in de allerdonkerste oorlogsdagen.