Onderlinge hulpfondsen

In de loop van de negentiende eeuw werden overal in West-Europa kleine onderlinge spaar- en verzekeringsfondsen gevormd, eerst door ambachtslieden en later vooral door fabrieksarbeiders. Rond de eeuwwisseling verdwenen deze onderlinges weer vrij plotseling: ze gingen op in veel grotere, coperatieve verzekeringen en spaarbanken, werden verdrongen of overgenomen door commercile assurantiemaatschappijen en raakten overbodig met de opkomst van de sociale verzekeringen van overheidswege. Vandaag de dag zijn roulerende onderlinge spaarfondsen een wijd verbreid fenomeen in ontwikkelingslanden en komen zij ook weer dikwijls voor in kringen van immigranten in de steden van West-Europa en de Verenigde Staten. In deze bundel beschrijven historici, antropologen en sociologen de ontwikkeling en activiteiten van dergelijke onderlinge hulpfondsen in verleden en heden. Naast enkele algemenere en theoretische essays zijn studies opgenomen van fondsen in Nederland vr 1860, het hedendaagse Pakistan, Bolivia en Tanzania, en van Turkse en Creools-Surinaamse vrouwen in Amsterdam. Een uitvoerige bibliografie sluit de bundel af.