Op het koloniale oorlogspad

De strijd tegen Moslim-fundamentalisten ter westkust van Sumatra (1817-1838), vergeleken met de Russische verovering van Tsjetsjenië en Dagestan (1817-1859)

In de overzeese oorlogen die Nederland heeft gevoerd neemt de Padri-oorlog een speciale plaats in. Dit conflict, dat ter westkust van Sumatra speelde, in de Padangse Bovenlanden, heeft belangrijke kenmerken met de Atjeh-oorlog gemeen. Ten eerste de lange duur van de strijd – ruim twwintig jaar (van 1817 tot 1838). Ten tweede de buitengewone inspanning die Nederland zich moest getroosten om de tegenstander te verslaan. Ten derde de aard van het verzet. Aanvankelijk bstond dit uit fundamentalistische Moslims (Padris). Later kreeg het een door brede lagen van de bevolking gedragen karakter. Ten vierde, dat bij aanvang van de oorlog, land en volk voor Nederland grotendeels onbekende factoren vormden. Ten vijfde het dynamische karakter van de Bovenlandse gemeenschap. Zowel in de Bovenlanden als later in Atjeh vreesde Nederland voor de inmenging van buitenlandse krachten.
In militair opzicht plaatsten de Padris het Indische leger voor andere problemen dan het Atjehse verzet. Guerillatactieken maakten de oorlogvoering extra gecompliceerd.

De Padri-oorlog is niet alleen op militaire gronden interessant. Het conflict laat ook zien hoe Nederland bestuursvoorzieningen introduceerde in een recent op Moslim-fundamentalisten veroverd gebied.

De auteur vergelijkt de Padri-oorlog met een ander conflict, eveneens uitgevochten in de eerste helft van de negentiende eeuw: de Russische vermeestering van de noordoostelijke Kaukasus – Tsjetsjenië en Dagestan. Een belangrijke overeenkomst was de aard van de tegenstander – Moslims die een strenge naleving van hun godsdienstige regels eisten. Tegen mede-Moslims, die aan deze eis niet voldeden, waren zij alleszins bereid geweld te gebruiken. Inzicht in de door Nederland uitgevochten oorlog staat in deze uitgave echter centraal.