Oud was ik toen ik jong was

Alles doorstonden ze, en jonger werden ze met de jaren. Uit onheuglijke tijden diepen ze hun levens op: het 'Grootestadsmeisje' dat vrij wilde zijn en zo haar dochter kwijtraakte, de Belgische vluchteling die zijn brouwerij en zijn zoon verloor, de Moonlight Serenaders die alle verdriet en gemis weg toeterden. Ze werden uitgescholden, beledigd en waren in levensgevaar: maar ze leefden door. In Antwerpen, Amsterdam, in Nispen en Parijs. Elk leven is een epos, en zelf zorgden ze voor een happy ending. Hun verhalen zijn, net op tijd, opgetekend door Steffie van den Oord: drie vertellingen over hoe de twintigste eeuw over mensenlevens kan walsen - en vooral over hoe je dat kan overleven. Steffie van den Oord (1970) is journalist. Ze schreef over Eeuwelingen, een boek vol 'levensverhalen van honderdjarigen' en daarna Liefde in Oorlogstijd. Van haar recentste boek Westerbork Girl is een theatervoorstelling in voorbereiding. Van haar boeken zijn tienduizenden exemplaren verkocht. 'Eeuwelingen is bij vlagen zó schrijnend dat ik het boek even moest wegleggen. Groter compliment bestaat er niet.' - Ingrid Hoogervorst, DE TELEGRAAF 'In Liefde in oorlogstijd staan verhalen die op indringende manier laten zien hoe een liefdesrelatie soms onder de smartelijkste omstandigheden standhield.' - DE VOLKSKRANT