Overgangsmannen

Onlangs waren we op Ithaki, een heerlijk eilandje in de Ionische Zee. Vanuit ons appartement keken we uit over een intiem dorpsplein. Daar, in de schaduw onder de platanen, zag ik opmerkelijk veel kerels van mijn leeftijd zitten. En jonger! De godganse dag drinken deze grijzer wordende, goed gesoigneerde heren er hun koffie, spellen ze de krant, luisteren ze naar de cicaden, spelen ze triktrak... Om jaloers op te worden. Vanwege de eurocrisis mag het anderen een doorn in het oog zijn dat de Grieken al heel vroeg van hun pensioen kunnen genieten, maar voor mij hebben ze groot gelijk. Overgangsmannen: zestig portretjes van evenzoveel mannelijke zestigers, zomaar uit het leven geplukt. De verhalen zijn licht en voorzien van een knipoog, soms wat zwaarder en dieper op de huid geschreven. De mannen bevinden zich veelal in het schemergebied tussen ratrace en ik-hoef-niet-meer-zo-nodig, een fase waarin ze nog best wel vooruit kijken, maar minstens zo vaak terug. Hun bagage? Geluk en leed, liefde en twijfel, ernst en gein. Net gewone mensen dus.Ruud Nagel (1948) is zelf zo’n overgangsman. Voor inspiratie kon hij daarom rijkelijk putten uit eigen ervaringen en die uit naaste omgeving. Eerder vloeiden uit zijn pen de novelle Vleugels en de verhalenbundel Dit was een geweldige dag!