Sonnetten die Shakespeare las

Van de sonnetten die William Shakespeare ons heeft nagelaten, zijn al vele vertalingen verschenen. Maar van de vele pareltjes van zijn tijdgenoten die hetzelfde genre beoefenden, bleven de meeste voor de Nederlandse lezerskring tot nu toe onvertaald. Dat tekort heeft Fred van Enske nu voor een deel opgeheven. Bovendien laat hij in een uitvoerige inleiding zien hoe al die dichters door onderling verweven relaties als ’t ware één grote vriendenkring vormden, die met elkaar de culturele bloei bewerkten in de eeuw van koningin Elizabeth I. <br/>Deze bundel opent onverwachte vergezichten op de wereld waarin Shakespeare zijn kunst schiep. Hij deed dat in een cultureel klimaat dat mede door zijn dichtende vrienden en relaties was ontstaan. Van de sfeer in die vriendenkring getuigt wellicht ook de afbeelding op het omslag, William Shakespeare schaak spelend met zijn vriend Ben Jonson. Het schilderij wordt toegeschreven aan Carel van Mander, de identificatie van de dichters wordt betwist, maar de scène tekent ongetwijfeld de amicale sfeer in het Londen van circa 1600. Het doet ook onbedwingbaar denken aan die befaamde anekdote waarin Ben Jonson zijn vriend Shakespeare de eerste regel van zijn grafschrift aanreikt: “Hier ligt Ben Jonson die eenmaal één was”, waarop deze voltooit met de regels: “Who while he liv’d was a slow thing. And now being is dead is no thing.”<br/>