Titaantjes

Bijna iedereen kent de openingszin van Titaantjes: Jongens waren we - maar aardige jongens. Al zeg ik ‘t zelf… In Titaantjes blikt Koekebakker terug op de tijd dat hij en zijn vrienden idealen hadden, en vertelt hij hoe het hen is vergaan. Bavink schildert een meesterwerk en snijdt dit vervolgens aan reepjes als hij ontdekt dat hij door dit schilderij in feite heeft bereikt wat hij altijd al had afgezwo¬ren, namelijk een succesvol en rijk man worden. Hij komt in een gesticht terecht. De rest van zijn vriendengroep heeft zich aangepast aan de maatschappij die ze ooit afzworen. Aan het eind van het verhaal gaat het alleen Koekebakker voor de wind. Hij wordt een succesvol journalist en verdient daarmee een goed belegde boterham. In feite kunnen zijn idealen hem niet meer zo schelen. Job Cohen is niet alleen burgemeester, hij is ook een hele goede voor¬lezer. Zo heeft hij zijn stem al gegeven aan de volgende luisterboeken: Kaas en Lijmen/Het been van Willem Elsschot, Het grijze kind van Theo Thijssen en De uitvreter van Nescio.‘Cohen verdwijnt naar de achtergrond. Op de voorgrond slokt Elsschot ons op.’ - Z Amsterdams straatmagazine over het luister¬boek Lijmen/Het been van W. Elsschot.