Van Mij

Merel ontdekt een spookje in haar bed. Hij trekt alle dekens naar zich toe en roept: 'Van mij!' Bij het ontbijt smeert hij een grote stapel boterhammen voor zichzelf: 'Van mij!' Samen spelen kan hij ook niet: overgooien gaat moeilijk als hij de bal niet los wil laten en schommelen lukt ook niet als hij het plankje vasthoudt.

Merel vindt het spookje niet zo aardig en gaat in haar eentje spelen. Dat vindt het spookje niet leuk en langzaam krabbelt hij terug. Merel leert hem samen spelen en al gauw kan hij knikkeren zonder steeds de knikkers in zijn zak te stoppen. Op een dag is het spookje verdwenen.

Merel mist hem, maar dan krijgt ze heel bijzondere post.