Vital beauty

In Vital Beauty gaan vooraanstaande filosofen, antropologen, politieke denkers en kunstenaars nader in op wat het begrip schoonheid voor hun vakgebied kan betekenen, in een poging opnieuw te bepalen wat schoonheid is en wat ze betekent voor de ontwerppraktijk en de kunst. De opvatting van schoonheid die in Vital Beauty wordt voorgesteld, wil een punt te zetten achter een eeuw vol overdreven aanbidding van het sublieme in kunst en architectuur. Vitale schoonheid wordt in het boek opgevat als een vorm van schoonheid die onvolmaakt en onzuiver is. Ruim 150 jaar geleden kwam de Engelse kunstcriticus John Ruskin met het begrip en maakte schoonheid daarmee los van klassieke perfectie en harmonie. Hiermee deed hij recht aan het feit dat we in een wereld van stromen en krachten leven en dat die krachten objecten voortbrengen. Vitale schoonheid kan wel eens de ideale benaming worden voor de combinatie van de vitaliteit van materiaal- en informatiestromen, en de prachtige bergen, wolken, boeken en gebouwen die daaruit voortkomen.