Winterijs

Marie stierf in de hongerwinter – misschien wel van de honger, Ad wist het niet precies, oorlog is een raar iets, hij voelt zich nog altijd schuldig, de laatste maanden was hij doodsbang – bang dat ie ineens weer een eenzame jood was op wie de moffen het hadden gemunt. Angst is alles, angst is bijna de hele oorlog, angst en dood, de rest is ambtenarij, lijsten met namen, facturen van kanonnen en tanks, persoonsbewijzen, hoge onderscheidingen, dat soort onzin.

1947: een ijzig koude winter. De tienjarige Thomas zwerft vaak in zijn eentje door de stad. Zijn moeder is gestorven en zijn vader is een dromerige man die met moeite aan de kost komt. Thomas raakt bevriend met Zwaan, een stille jongen die net zo oud is als hij en een streng nichtje heeft van 13 jaar. Prompt wordt Thomas verliefd op haar. Hij leert de besloten wereld kennen van mensen die door de oorlog getroffen zijn.