Zondagskind

Midden in de gruwelijke Tweede Wereldoorlog belanden Gerard van den Boomen en zijn geliefde Grietje in het paradijs van de liefde. Zij worden als het ware opnieuw geboren en na de oorlog trouwen ze. Een mensenleeftijd later sterft Grietje na jaren van toenemende dementie, tot haar dood door haar man en kinderen liefdevol verzorgd. De nu 88-jarige weduwnaar kijkt in zijn jongste boek Zondagskind terug op een bewogen leven als echtgenoot, journalist, publicist, dichter. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw is hij hoofdredacteur van het opinieweekblad De Nieuwe Linie, dat tegen menig heilig huisje schopt. Gevolg: de drie jezuïeten in de redactie krijgen van hun generale overste in Rome bevel het blad de rug toe te keren. Twee van hen weigeren dat, stappen uit hun orde en zoeken als priesters hun toevlucht bij de Bossche bisschop Willem Bekkers, die hen als zodanig aanvaardt en rustig verder aan het weekblad laat meewerken. De jezuïetenrel is groot nieuws en De Nieuwe Linie wordt door het Amerikaanse Time als ‘een van de uitdagendste weekbladen van Europa’ betiteld. In de tijd van het Rijke Roomse Leven geboren in een traditioneel Brabants gezin ontworstelt hij zich aan een fundamentalistisch katholicisme en komt tot de conclusie dat het christendom en het socialisme in één rechte lijn liggen. Hij schrijft een aantal boeken over religieuze, maatschappelijke, politieke en journalistieke onderwerpen en debuteert op 75-jarige leeftijd als dichter. Na vijf bundels is hij nu bezig aan het omzetten van bijbelboeken als Hooglied, Prediker en Spreuken in haiku-vorm. In het nawoord van zijn levensherinneringen noteert hij dat een mysterieuze, maar welwillende bedisselaar de onverwachte wendingen in zijn leven heeft bepaald en van geluk voorzien. Vandaar de titel van dit boek, dat behalve een persoonlijk levensverhaal ook een levendig tijdsbeeld behelst van de vorige en zelfs voorvorige en van de eerste jaren van deze eeuw.